COVID-19 یک بیماری همه گیر بی سابقه در سراسر جهان است. سیاست های گسترده فاصله اجتماعی در سراسر جهان اعمال شده است که فعالیت های روزمره مردم را محدود می کند و درخواست های جهانی دولت ها ازمردم برای ایمن ماندن و در خانه ماندن نیز فعالیت های روزمره مردم را محدود کرده و این بدان معنی است که بیشتر مردم اکثر وقت خود را (اگر نگوییم همه اش را) را در خانه می گذرانند. فروشگاه ورزشی رگنا طی این مقاله فواید و تاثیرات ورزش در دوران کرونا را برای شما شرح داده است.
این اقدامات به این معنی است که افراد فرصت بسیار کمتری برای فعالیت بدنی دارند. به خصوص اگر فعالیت هایی مانند پیاده روی یا دوچرخه سواری یا انجام یک فعالیت تفریحی (به عنوان مثال آهسته دویدن ، پیاده روی با حیوان خانگی ، به باشگاه رفتن) محدود شده باشد. به علاوه، این محدودیت های شدید به راحتی باعث بی تحرکی و در خانه برای مدتی طولانی میشود. تأثیر این بی تحرکی به احتمال زیاد در بسیاری از زمینه ها مانند سلامتی و مراقبت های اجتماعی و سلامت روان مردم در سراسر جهان دیده می شود. اگرچه در حال حاضر رعایت فاصله اجتماعی مهم و الزامیست اما بدن و ذهن ما هم به فعالیت های بدنی و فوایدش نیازمند است.
دستور العمل های جدید WHO (سازمان بهداشت جهانی) در سال 2020 تاکید کرده است که هر مقدار از فعالیت بدنی حتی در صورت عدم رعایت حدود توصیه شده از بدون فعالیت بودن بهتر است (این پیامی مثبت برای افرادی است که در حال حاضر فعالیتشان از حداقل مطلوب پایین تر است).
مسن تر ها، منظور کسانی که 65 سال یا بیشتر دارند، دعوت به انجام تمرینات مرکب در سه روز یا حتی بیش از سه روز در هفته میشوند. نمونه هایی از تمرینات مرکب شامل رقصیدن که ظرفیت های هوازی و تعادلی را بهبود میبخشد است یا ایستادن بر روی یک پا درحالی که حرکت جلو بازو دمبل انجام میشود. جهت بهبود همزمان تعادل و قدرت عضله بالا تنه بزرگسالان باید مدت زمانی که بی تحرک هستند را محدود کنند و تلاش کنند تا آن را با هر میزان از تحرک عوض کنند. افرادی که به هر دلیل مدت زمان زیادی را بدون تحرک سپری میکنند ( به طور مثال در رفت و امد بودن داخل وسایل نقیله به مدت طولانی یا نشستن در محیط کار ) میتوانند با پشت سر گذاشتن مقادیر توصیه شده یعنی بیش از 300 دقیقه فعالیت هوازی یا بیش از 150 دقیقه هوازی شدید به مقابله با اثرات زیان اور این بی تحرکی کمک کنند.
نکته مهم: هرگونه فعالیت بدنی از بی تحرک بودن بهتر است.
در طی بیماری همه گیر covid-19، از لحاظ فیزیکی فعال بودن برای همه ما چالش برانگیز خواهد بود اما این بسیار حیاتی است تا ما روش یا برنامه ای برای فعال بودن و کاهش مدت زمان بی تحرکی خود پیدا کنیم . اگرچه ممکن است حرکت ما در اطراف محل زندگی خود، شهر، کشور و جهان محدود شده باشد اما از حیاتی بودن این موضوع که بیشتر تحرک داشته باشیم و کمتر بنشینیم کم نمیکند.
با توجه به شرایط موجود در جهان برخی از مزایای فعالیت بدنی ممکن است به طور خاص مربوط به بیماری همه گیر COVID-19 باشد. این مزایا عبارتند از:
همانطور که قبلا گفته شد، ما در برهه ای بی سابقه در حال زندگی هستیم و در حال شناخت تاثیرات این همه گیری هستیم. با توجه به فعالیت های بدنی و دوره های تعطیلی یا محدود شدن آمد و شد ها برخی شواهد در حال ظهوراست اما هنوز در مراحل اولیه ی این بیماری همه گیر هستیم و به طور کامل تاثیرات تعطیل بودن (در قرنطینه بودن) برای ماه های متمادی را نمیدانیم.
کشور های زیادی در سراسر جهان به شکل های مختلف تعطیل (قرنطینه) هستند یا سیاست هایی برای محدود کردن آمد و شد و رعایت فاصله اجتماعی پیاده سازی کرده اند. برخی از کشور ها تصمیمات سخت گیرانه تری در رابطه با ورزش کردن اتخاذ کرده اند و به افراد فقط یک بار در روز اجازه ی ورزش بیرون از خانه هایشان را میدهند یا فقط در ساعت معینی اجازه ی تمرین بیرون از خانه را میدهند یا حتی هیچ اجازه ای برای تمرین بیرون از خانه نمیدهند. هر کشور محدودیت های خاص خود را دارد که بسته به میزان شیوع ویروس در آن کشور است. در رسانه ها تبلیغ میشود که این اقدامات مختلف برای تعطیل و قرنطینه کردن ممکن است تاثیر مثبتی بر سطح فعالیت افراد داشته باشد، با گزارش هایی از دیده شدن افراد زیادی بیرون از خانه در حال دویدن، قدم زدن، دوچرخه سواری و … .
فعالیت های فیزیکی در 24 ساعت شبانه روز به شکل های مختلف قابل انجام اند. ورزش های سازمان یافته فقط قسمت کوچکی از فعالیت بدنی هستند. بسیاری از افراد فعالیت های بدنی خود را از طریق فعالیت های مختلف انجام میدهند به عنوان مثال انجام کار های خانه، پیاده روی با حیوان خانگی، پیاده روی تا محل کار و از محل کار به خانه، پیاده روی بین ایستگاه های وسایل نقلیه عمومی و … . همه ی این فعالیت ها بخشی از زندگی روزمره افراد است و به بالا بردن دقایق فعالیت بدنی کمک میکند. در طی دوره های تعطیلی(قرنطینه) بسیاری از فعالیت ها محدود شده اند یا حتی انجام نمیشوند و رسیدن به این سطح از فعالیت در حالی که آمد و شد افراد محدود شده است به شدت دشوار است.
داده های شرکت های فناوری پوشیدنی مانند گارمین تصویر جالبی از نوع فعالیت های بدنی افراد در طول این مدت ارایه میدهد . اگرچه این داده ها را نمیتوان به عنوان نماینده و قسمتی که نمایانگر کل جامعه هست حساب کنیم اما از افرادی به دست آمده است که از فناور های پوشیدنی مانند ساعت های هوشمند و مچ بند های هوشمند (fitness trackers) استفاده میکنند. جالب توجه است که در طول ماه مارس 2020 یک کاهش جهانی در میانگین مقدار قدم زدن نشان دهنده ی محدود شدن افراد در این امر میباشد. همچنین در ماه مارس استفاده از دوچرخه های ثابت خانگی در کشور هایی نظیر ایتالیا و اسپانیا که در محدودیت های شدید آمد و شد بودند افزایش یافت. درکشورهای دیگر نظیر انگلستان و سوئد که فعالیت های ورزشی بیرون از خانه بلامانع بود ، دوچرخه سواری افزایش قابل توجهی نسبت به همان زمان در سال 2019 داشت. مردم در تلاش برای پیدا کردن راه هایی هستند تا با وجود محدودیت های شدید بتوانند از لحاظ فیزیکی فعال باشند اما این داده ها هنوز مدرک معتبری از مجموع فعالیت های بدنی یک فرد در طول 24 ساعت نشان نمیدهد.
در انگلستان کالج دانشگاه لندن یک مطالعه ی اجتماعی بر روی تجربیات روانشناختی و اجتماعی مردم در طول همه گیری کورونا انجام داد. طی هفته ی دوم مطالعه، محققان به تمرینات ورزشی و رفتار های اجتماعی بیش از 47 هزار شرکت کننده نگاه کردند. این داده ها مبتنی بر اطلاعاتی که خود شرکت کنندگان داده اند میباشد.
اولین یافته های این مطالعه :
هنگام بررسی پیامدهای عدم تحرک جسمی بر سلامت و مراقبت های اجتماعی درطول COVID-19 ،چند مورد را باید در نظرگرفت.
افرادی که covid-19 را تجربه میکنند پس از بهبود یافتن همچنان نیاز های مداومی دارند. آنها به دلیلی بیماری، اجبارا دوره ای را بدون تحرک بدنی سپری کرده اند و به توانبخشی مخصوص خود نیازمندند. در حال حاضر آن ها بخش آشکاری از جمعیت هستند که این توجه و تمرکز را دریافت میکنند.
اگرچه ، در حال حاضر با یک بیماری همه گیر روبرو هستیم اما مردم در سراسر جهان هنوز برای بیماری های روحی و جسمی خود به مراقبت های بهداشتی نیازمند اند. به خصوص در طول محدودیت ها و منع آمد و شد این افراد نیاز های مداومی دارند تا بتوانند شرایط خود را مدیریت کنند. اگر سناریویی را در نظر بگیریم که در آن خدمات و سیستم های مراقبت های بهداشتی تحت فشار و منابع محدود باشند ، حمایت از این افراد امری حیاتی است. فعالیت های بدنی و فواید آن یکی از راه های مهم حمایت از این افراد است تا بتوانند خودشان وضعیتشان را مدیریت کنند. به طوری که آنها قادر به مقابله موثر با علایمی مانند درد، سختی، خستگی یا نفس نفس زدن باشند. به مانند فیزیوتراپیست ها ما نیز میتوانیم نقشی حیاتی در حمایت افراد داشته باشیم تا فعال بمانند به طوری که به اندازه ای از سلامتی برخوردار باشند تا بتوانند شرایط خود را در این دوره ی زمانی مدیریت کنند.
در طی دوره های محدودیت، خدمات درمانی معمول در بسیاری از کشورهای جهان متوقف شده اند. خدماتی مانند غربالگری های معمول، تشخیص بیماری و جراحی های غیرضروری متوقف شده اند. این امر بر روی افرادی که فکر میکردند در روند تشخیص یا کنترل بیماری شان پیشرفتی حاصل میشود تاثیر خواهد گذاشت. حتی پس از شروع به کار دوباره ی خدمات درمانی ، ممکن است مدتی طول بکشد تا خدمات و کار های ناتمام مربوط به دوره ی محدودیت ها پایان پذیرد که این میتواند تاثیرات گسترده ای داشته باشد. پس دو مرتبه فیزیوتراپیست ها میتوانند با حمایت از انجام فعالیت های بدنی به عنوانی راهی برای کنترل شرایط ، تفاوت هارا رقم بزنند.
ارتباط بین فعالیت های بدنی با سلامت روان کاملا واضح است. فعالیت بدنی یک روش اساسی و حیاتی برای مدیریت سلامت روان است و ما به عنوان فیزیوتراپیست، باید این موضوع را به افراد اطلاع دهیم، صرف نظر از اینکه این افراد دارای ناراحتی روانی تشخیص داده شده ای هستند یا نه. مطالعات نشان میدهد که بی تحرک بودن اجباری منجر به ایجاد احساس افسردگی و بد خلق شدن افراد سالم در طی هفت روز میشود. با درنظر گرفتن وضعیت موجود در جهان و همینطور وضعیت کشورهایی که اجبارا در دوره های اجرای سیاست های محدود کننده و منزوی کننده هستند، میتوان فهمید که این شرایط ممکن است به طور بالقوه بر سلامت روان بسیاری از افراد جامعه تاثیر بزرگی بگذارد و حتی تاثیری مخرب تر، درصورتی که افراد در هیچگونه فعالیت بدنی شرکت نکنند.
با کاهش فعالیت بدنی تغییرات اسکلتی عضلانی محتمل است. در طول دوره های اعمال محدودیت، فعالیت بدنی بسیاری از مردم محدود شد. تغییراتی اسکلتی عضلانی در اکثر افراد ممکن است به وجود آید. این تغییرات در افراد سالم و یا ورزشکار قابل توجه نخواهد بود اما در افرادی که از لحاظ سلامتی، ناراحتی های تشخیص داده شده دارند و یا افرادی که سطح فعالیت های شان نزدیک به حداقل هاست، تغییرات اسکلتی عضلانی محتمل تر است.تغییرات اسکلتی عضلانی میتواند تاثیر بزرگی بر روی این افراد آسیب پذیر بگذارد و به طور بالقوه میتواند ریسک مصدومیت هایی ناشی از زمین خوردن مانند شکستگی لگن را افزایش دهد.این امر به نوبه ی خود تاثیراتی بر خدمات مراقبت های اجتماعی و بهداشتی که همواره تحت فشار بوده اند دارد.
